Randka przy partyjce szachów czyli jak zakochani omijali przyjęte konwenanse by spędzić ze sobą trochę czasu sam na sam
Zakochani zawsze szukali pretekstu i okazji do spędzenia nieco czasu we dwoje. W średniowieczu, epoce pełnej zakazów i nakazów jeżeli chodzi o stosunki damsko-męskie, zawsze znaleźli sposób, by spędzić czas z dala od chociażby opiekunów dziewczyny lub zamężnej kobiety. Jest to temat rzeka, zatem skupię się jedynie na jego wąskim wycinku związanym z ideałem miłości dwornej. Miłość dworna jest w pewnym sensie wynalazkiem/wzorcem zachowań zrodzonym na południu XII-wiecznej Francji będących odpowiedzią na lansowaną przez Kościół bratnią miłość między małżonkami, w której nie mogło być miejsca na żadne erotyczne tęsknoty i emocje.Małżeństwo było jedynie instytucją "prawie polityczną". XII w. jest momentem, w którym nastąpiła do pewnego stopnia emancypacja kobiet. Ich opiekunowie - ojcowie czy mężowie - wyruszali na dalekie wyprawy krzyżowe przez co zyskiwały poczucie niezależności, wyższości i stawały się dominujące w społeczeństwie. Stąd narodził się schemat idealnej miłości...